Kategori: Yazılar

Gölgeler olacak etrafımızda. Çok canlı, renkli gölgeler kimisi, baharın gelmesiyle dışarı çıkan çocukların arkalarında dolaştırdıkları gibi belirgin ve neşeli. Kimisi soğuk bir odanın zayıf ve titrek ampulünden alacak kaynağını, soluk ve kaybolmaya hazır, ürkütücü ve huzursuz eden seni. Gölgeler seyredeceğiz adına neler neler dediğimiz; arkadaş, dost, sevgili, “ben”… Dokunuruz sanacağız, dokunurlar sanacağız ama öylece geçip…

Hikayeler biter miydi, üzülüp durduğumuz yarım kalan hikayeler. Biliyor muyduk ömürlerinin süresini, nasıl iddia edebiliyorduk yarılandıklarını. Var olmanın bedeli değil miydi yok olmak, hikayelerin bedeli değil miydi yarım kalmaları. Hikayeler değil sadece, şehirler yarım kaldı, insanlar yarılandı ve yaraladı. Bir çiçek açardı bahar vakti dallarında ağaçların, bembeyaz. Doyamazdı bakmaya, dökülmesin isterdi iki gün sonra, hep…

İçinde kaybolan birisi var mı bildiğin ya da bir türlü Bilemediğin Varlığını hissettiğin Ama orada diyemediğin Türlü oyunlar uyduruyor insan Giydiriyor hayaletine Bırak şu hayalleri de, var ol diyor Görünür ol gözlerine Seni seyrettiğine inandığın diğerlerinin Hayat bu geçip gidecek merak etme Çok da üstüne gitme diyorlar Onlar hafife aldıkça Hafifliyor tüm büyüsü, neredeyse kalmıyor…

Sevdiği bir gamzeye dolmuş gözyaşına Bildiği tüm okyanuslar sığmıştı sanki Bir okyanusun büyüklüğü müydü yücelten onu Yoksa bir göz yaşının kaç okyanus ettiği mi Yüce bildiğimiz 2022/Ankara Esra

Öyleleri var ki bitmiş, içi kalmamış Dışı ise ancak çaldıklarıyla kaplanmış Üstüne çıktıklarıyla kendini Yukarıda tuttum sanmış Ayaklarının altı sevgi, sadakat, iyiylikle bulanmış. Öyleleri var ki çok üzer izleyeni Sanki hiç sevilmemiş Var olamamış, tam doğamamış Dilindeki çirkinliğin iriliğiyle Yüce olabildiğini sanmış Dilerim arkadaş uzak durur senden böyleleri, Kalbim ağır geliyor, bir köşeye bırakıp gidesim…

Adını anmaya korktuğumuz canavarlarımız vardı ya içimizde, Her gün taradığımız saçını, Kimseye görünme diye tembihleyip durduğumuz, Ama durup durmadan sarıldığımız bir türlü. Biz miydik canavarın içindeki Sevmemek mi canavar etti kendisini O yuncaklar yetmedi mi ona adına hayal dediğimiz, Biz onun hayallerine oyun dedikçe mi yoksa, Canavarlaştı kendisi Bodrum/2023 Esra

Ben yüyürken gösterişsiz bir caddede Bir gülücüğüne takıldım köşede Çok heyecan ve hevesle Yürümeye başladı benimle O bahsederken diyarından Sonsuz gülücükler krallığından Canlandı her nesne katılmak için Bu masaldaki yürüşümüze Ve gülücüklerin prensi Tüm diğer gülücükleriyle Bekliyordu bizi Caddenin bittiği yerde Esra.

Bir süredir dirseklerim masamda, ellerim suratımda. Gözlerim uzun aralıklarla bir açık bir kapalı. Masamda kilden bir ay biblosu, ara sıra gözlerimin iliştiği. Biraz uzağımda telefonum, bildirimlerini kontrol etme arzumu görmezden gelmek için direndiğim. Kelimeleri çağırmak için elimdekileri betimlemeye çalışıyor gibiyim. Kendim dediğimiz şey nasıl bir şey diye düşünüyorum, kendim dediğimiz şey kaç adet? İçeride aradığımız…

Düşün kendisi miydi güzel olan? Düşleyenin güzelliği mi? Düş düştü belki Düşleyeni daha burada Düşlenecek anların Anıların Düş de adına veya gerçek Zihninde kalan hayatların Güzel düşleyeni daha burada Düş düştü belki Düşleyeni daha burada Artık düşme Olur mu? Düşle derinden.. düşle yeniden

Bugünlerde kendimi açıklayacak kadar ayakta kelimeler bulamıyorum. Tüm kelimeler yerlere saçılmış, dermanları kalmamış dizilmeye bir cümle boyu. Hayatın bazı dönemleri var sanırım sadece kabul edilmesi gerekilen, durup öyle geçsin diye beklenilen. Hayatın tümü böyle aslında ama dikkatimiz dağınık çoğu zaman.Dikkatimi dağıtmak istiyorum sevdiklerime, dikkatim kalmasın hiç var olup durmanın donuk bakan yalnızlığını farketmeye. Kelimelerim kalksın…